Dec 23, 2019
sanırım 2019’un en iyisi.
bir ada, kadın dünyası; erkeklerin yalnızca fiziksel olarak penetre edebilecekleri bir dünya, muhtemelen tek dünya; ve, yokluklarında bile yönetebildikleri.
minimalist, celine sciamma’nın kadın odaklı bu filmi tam bir şölen; eril de oradan yansıyor.
dişil yan sembolik işlenmiş: cadılar, kürtaj, sophie.
ama, bu filmi, uğruna çektiğini söylediği son sahneyse fazla çıplak ve gözlemlenebilir; örtük, gizil olası yok.
izleyen ve hakkında derin derin düşünenlerle fikir alışverişi nefis olur.
Dec 13, 2019
ne güzel albümdür. ne çok dinledim gençken.
filmse, zefirelli’nin “jesus of nazareth”idir. uzun, upuzun bir film. nesini severim bilir misiniz? okumaya, sembol çözmeye pek gerek yoktur. trajedi işte, herkes haklı. hepimiz oradan geçtik. çarmıha gerildik.
bu kalple ne yapıcaz?
Nov 23, 2019
le hérisson (2009)
insansız ilişkilerin buz katmanlarının, insan temasıyla eriyişinin ustalıkla işlendiği bir film.
ne bir kare eksik ne de fazla.
josiane balasko iyi bir oyuncu.
Oct 12, 2019
magnolia (1999)
yaşam denilen trajediyi birbirimize yaslanmadan atlatabilmenin olanaksızlığını anlatan güçlü bir film.
yanyana değil birlikte yaşamak isteyen ve maskelerin işlevini sorgulayanlar için ideal.
Jun 28, 2019
Interstellar önemli bir film. Filmin, Oscarlı görsel efekt uzmanını dinleme şansını elde etmiş; izlenimlerimi, buradan sizlerle paylaşmıştım, iki ay önce. Şu kitaplar, bu konuda derinleşmek isteyenlere çok yararlı olacaktır.
Filmin bilimsel arka planı, şu linkte, Kerem Cankoçak Hoca tarafından açıklanmış:
May 30, 2019
Dün, kara deliğin görüntülenmesi çalışmalarını yürüten ekipten Prof. Sera Markoff’un, canlı bağlantıyla katıldığı bir etkinlikteydim. İnterstellar filminin, Oscarlı görüntü yönetmeni, Paul Franklin de bizzat katıldığı bu etkinliğe.
İnterstellar, kara deliğe en yakın görüntüyü üreten film olarak anılıyor. Franklin, ekip olarak ürettikleri bir fikrin, astrofizik dünyasında tartışıldığını söyledi. Hatta, bilimsel bir makale de yazmışlar. Görüntü yönetmeni!
Markoff da, sistemimizdeki kara deliğin görüntülenme çalışmalarının tam gaz sürdüğünü anlattı. “Kesin tarih veremem ama çok azimli çalışyoruz” dedi.
Powehi adı verilen tarihi fotoğraf, ekranına ilk düştüğündeki sevincini anlattı. Telefonunu cebinden çıkarıp çıkarıp bakıyormuş.:)
Markoff, solar sistemimizden bile büyük Powehi için “düşerseniz çıkamazsınız ama sizi içeri yavaşça alır; o tam bir zararsız kocaman köpek gibi” dedi. Çok güldük. Hakikaten, bir kara delikten sevgiyle söz edebilmek, insanın emeğinde dirilen bir varlık olduğuna enfes bir işaret.
Bentik hayvanlardan, pollusyon analizi yaptığım yılları hatırlattı bana. Sevgi hakikaten emek işi. Her gün, mikroskopta saatlerce incelediğim şebelek canlılara sevgi hissederdim.
Asıl söylemek istediğim, kara deliğe en yakın görüntüyü yakalayan bu filmi, tekrar dikkatle izlemekte yarar olduğu. Sevgi konusunda yapılan tespitleri tekrar düşünmek, zaman algımıza yeniden bir göz atmak için çok iyi bir fırsat çünkü.
May 24, 2019
Anneyle hesaplaşma bitmez.Hele anne-kız ilişkisi, belki de dengenin en zor bulunduğu ilişki; o da, eğer bir gün bulunacaksa.
Ona benzemekten en korktuğumuz, sonunda mutlaka benzediğimiz; suçlamakta pek yaratıcı olduğumuz, bize katlandığı için bile kızdığımız, belki de tek kişi.
“La Enfermedad del Domingo” anne-kız ilişkisi üzerine çok başarılı bir film. İzlemenizi öneririm. Bir yazı da yazmıştım, izledikten sonra.
May 17, 2019
Chernobyl çok başarılı bir dizi. Akkuyu’nun zemin çatlağı sonrası ibretlik.
Olası bir kaza kadar ürkütücü olan, yetkililerin tutumları. Kapalı rejimlerin tehlikeyi yoksaması çok kolay çünkü radyasyon görünen bir şey değil.
Halkın haberi başka ülkelerden alması insanlık dışı.
May 4, 2019
Eskilerden yine The Merchand of Venice
Dr. Strangelove
Şu yeni Deli ve profesör de güzel bir film.
May 4, 2019
Birinci sınıf bir dizi izlemek isteyenlere öneririm.
Line of Duty (2012– ) https://imdb.com/title/tt2303687/
May 2, 2019
A hiç öyle bir yerde olmak istemem :)
En son izlediğim filmi pek beğendim: “A Fortunate Man” Bille August’un.
Apr 23, 2019
Reklâmcılığın ABD’deki doğuşunu anlatan bir dizi izliyorum. İnsan ile dünya arasına reklam sıkıştırarak ham özneyi ele geçiren reklâmcıları anlatıyor. Ne kadar masummuş.
İnsan artık sosyal medyada, reklam malzemesini (kendi) üreterek, kendi önüne (ekran) koyuyor; başkaları satın alırsa sevinip, bu “boş ben”e daha bi sıkı sarılıyor.
İlk dönem reklâmcılığı sezgi, imâ, gönderme yolları ile zenginleşirken, günümüzde âdeta pornografik. İtici.
Kendi reklâmını yapmak da kötü olmayabilir ama insan önce “ürün”e inanmalı. Aradaki ekrana rağmen, hakiki olmayanı ifşa eden bir güç var şu İnternet’te.
Dizinin adı “Mad Men” Kısa bir sürede sıkıcılaşıyor, uyarmadı demeyin :) Reklamcılık, kapitalizmin ayak sesleri, yalanın yaşamlarımıza işlemesi iyi irdelenmiş. Kadının konumunun, yalnızca 60 yıl önce ABD’de bile utanç verici olduğunu görmek çok çarpıcı.
Apr 15, 2019
Aşk, her zaman tek kişiliktir.
Öykündüğümüz, kaçındığımız, sevmediğimiz, özlem duyduğumuz simgelere giydirilen imgedir öteki.
Onda aşık olduğumuz, bizden yansıyandır.
Bir tık kısık ateşte daha lezzetli bir film olabilirdi ama böyle de çok güzel.
Mar 11, 2019
Bu yazıyla, ayaklı zekâ küpü Kubrick’in “Dr. Strangelove”filmini düşünebilirsiniz. Filmin komik olması, olaylarla olguların karıştırılmasına dayanır.
Olayın betimlenmesinden zevk alacağımıza, olgudan söz etmek can sıkıcı; olgu ele alındığında, öznel kanılar öne sürmek cehalettir.
Feb 26, 2019
RT Yorum – Oscar alan Roma filmi üzerine güzel bir yazı.
ORİJİNAL – 5Harfliler @5Harfliler
Aşağıdan yukarıya bir film, ilmek ilmek bir okuma!
Umut Tümay Arslan Roma’yı yazdı: http://5harfliler.com/roma-asagidan-yukariya/